Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

Γράφει ο πελάτης και πλέον φίλος Γιάννης:

Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το βάρος μου. Έτσι είχα μάθει από μικρός δηλαδή, και πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου «κανονικό». Δυστυχώς είχα μάθει να θεωρώ ως φυσιολογικά τα πρώτα σημάδια πως κάτι δεν πήγαινε καλά: το παλιό πουκάμισο που δεν κούμπωνε και τόσο εύκολα, το συνεχώς αυξανόμενο νούμερο στο τζιν, και άλλα πολλά είχαν μια φυσιολογική ερμηνεία στο δικό μου το μυαλό, μία δικαιολογία. Μέχρι που χρειάστηκε για κάποιο άσχετο λόγο να κάνω μια αιματολογική εξέταση την οποία με το που είδε ο γιατρός είπε με τόνο λυκειάρχη «οι εξετάσεις αυτές είναι απαράδεκτες για έναν άνθρωπο στα 35».

Εντάξει το είχα παρακάνει οκ. Δυστυχώς έφτασα στο σημείο να πρέπει ο γιατρός να μου πει να φτιάξω τη διατροφή μου και επειδή δεν ήθελα να κάνω του κεφαλιού μου και να αρχίσω τίποτα ψευτο-δίαιτες «που είδα στο internet» ή που σου λένε ότι για ένα μήνα πρέπει να τρως πρωί-μεσημέρι-βράδυ μπιφτέκια και νερό, είπα να πάω σε έναν ειδικό. Άλλωστε ήθελα (και έπρεπε) να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες εντελώς, για πάντα! Πράγμα δύσκολο για έναν άνθρωπο που μία φορά την εβδομάδα έτρωγε χοιρινά παϊδάκια βουτηγμένα σε σως τσένταρ μπέηκον…

Η πρώτη επίσκεψη…

Ομολογώ πως δεν το έψαξα πολύ. Έτυχε μία φίλη να έχει πάει σε μία διαιτολόγο και είχα δει εντυπωσιακά αποτελέσματα οπότε είπα «ε καλή θα είναι». Πήρα τηλέφωνο, έκλεισα ραντεβού και να ‘μαι στο γραφείο της Κλειώς σε άβολη αναμονή για την πρώτη μας συνάντηση. Εκεί γνώρισα και την Έφη την –πάντα μα ΠΑΝΤΑ όμως- χαμογελαστή βοηθό της Κλειούς η οποία ευτυχώς έκανε την αναμονή μου πιο υποφερτή! Μου πήρε το ιστορικό μου (εκεί ντράπηκα με τις απαντήσεις που έδωσα αλλά ευτυχώς γελάσαμε αρκετά με την Έφη οπότε όλα καλά) το ψυχολογικό μου προφίλ και μετά από λίγο πέρασα στο γραφείο όπου συνάντησα την Κλειώ για πρώτη φορά, επίσης χαμογελαστή (θα είναι το νερό στο γραφείο φαίνεται). Όλα κύλησαν τέλεια, ειδικά όταν μου έδωσε την επιλογή να μην πηγαίνω εγώ δύο φορές το μήνα στο γραφείο της, αλλά να έρχεται η Έφη στο δικό μου σπίτι, να με ζυγίζει, να με λιπομετρεί και να μου δίνει τη διατροφή χωρίς κάποιο έξτρα κόστος. Αυτή η επιλογή μου έλυσε και τα χέρια γιατί, λόγω δουλειάς, δεν μπορούσαμε να βρούμε εύκολα μέρες για να πηγαίνω εγώ στο γραφείο της!!

Εμπρός στο αγώνα!!

Το εντυπωσιακό με αυτό το μοναδικό δίδυμο Κλειώ-Έφη είναι πως είναι πάντοτε εκεί! Δίπλα σου! Επειδή ήμουν πρωτάρης με τη διατροφή, είχα πολλές απορίες τις οποίες απαντούσανε άμεσα και μάλιστα με ενθάρρυναν να ρωτάω χωρίς να ντρέπομαι! Όταν ήταν η ώρα για να αλλάξω διατροφή θα μιλούσα με την Κλειώ θα βρίσκαμε μαζί τι αλλαγές θα ήθελα να δω στο προσωπικό μου «μενού» και όταν ερχόταν η Έφη για το ζύγισμα και τη λιπομέτρηση μου παρέδιδε την διατροφή του 15ημέρου με το απαραίτητο… αυτοκολλητάκι! Τα πήγαινα καλά και είχα χάσει κιλά; Μεγάλο αυτοκολλητάκι. Δεν τα πήγαινα και τόσο καλά; Μικρό αυτοκολλητάκι. Αλλά το χαμόγελο και η υποστήριξη από την Έφη (η οποία μοιραία ήταν η πρώτη που έβλεπε τις αντιδράσεις μου) ήταν πάντοτε εκεί!

Δεν είναι σπριντ, είναι μαραθώνιος.

Έχουν περάσει τρεις μήνες και κατάφερα με άσκηση και διατροφή να χάσω 11 κιλά, σχεδόν 10% λίπος και να κάνω τον γιατρό μου να πει «δεν ξέρω τι κάνεις αλλά συνέχισέ το»! Είχα τα πάνω μου και τα κάτω μου, υπήρχαν φορές που η ζυγαριά είχε πεισμώσει και άλλες φορές που έχανα κιλά με το τσουβάλι. Αυτό που κατάλαβα είναι πως ο δρόμος προς healthy living δεν είναι ένα σπριντ στο οποίο χάνεις τα κιλά που θες και τέλος, αλλά ένας μαραθώνιος, μια συνεχής προσπάθεια για να μείνεις υγιής. Και δυστυχώς ο σύγχρονος, καθιστικός τρόπος ζωής απαιτεί έναν καλό «προπονητή» για να τα καταφέρεις. Εγώ είμαι αρκετά τυχερός και έχω δύο! Την Κλειώ που είναι ο εγκέφαλος αυτής της προσπάθειας, ο αρχηγός, και βέβαια την Έφη που είναι αυτή που κάθε 15 μέρες θα έρθει σπίτι με τη μαύρη της τσάντα, θα με κοιτάξει με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο και θα με ρωτήσει… «πωωωωως τα πήγαμε;;».

Τα πάμε καλά… σας ευχαριστώ και τις δύο!